วันอังคารที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

แม่แมวกับลูก

สะพานสารสิน จ. ภูเก็ต

ณ ริมน้ำยามราตรี ขณะที่พิมพ์อยู่นี้เป็นวันที่ 26 เดือนกุมภาพันธ์ 2556
แรม 1 ค่ำ เดือน 3 คืนนี้ฟ้าเปิดไร้มวลเมฆ แสงจันทร์เหลืองนวลละมุล
ท่ามกลางดวงดาววิบระยิบพราว ในคืนที่ยอดไม้หงอยเศร้า ไร้สายลม
หยอกล้อ...

ในชีวิตคนเรามีเพื่อนได้หลายประเภท แต่การจะได้รู้จักกับใครสักคน
และพูดได้เต็มปากว่า..เขาคนนั้นคือเพื่อนแท้ ต้องใช้เวลาที่จะเรียนรู้
การได้เพื่อนดีมีการเป็นมิตรแท้เข้ามาในชีวิต ก็เหมือนถูกรางวัลใหญ่
และคำว่าเพื่อน.. ก็ไม่ได้ถูกจำกัดความ หรือหยุดความรู้สึกไว้เฉพาะ
แค่คนเท่านั้น
.
.
.
ความผูกพันระหว่างคนกับสัตว์

 
เจ้าน้ำตาลชอบนอนเฝ้าโรงจอดรถ หน้าตาน่าเอ็นดูเชียว
 

มีหมาหรือแมวบางตัวแทบไม่มีที่จะซุกหัวนอน หามื้อกินมื้อ แต่
ละมื้อก็ไม่เคยได้กินอิ่ม เมื่อถึงเวลาตาย ก็ตายไปอย่างอนาถา
และตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครตั้งชื่อให้...


แม่แมวชอบนอนในบ้าน


ก่อนหน้านี้ที่บ้านเคยเลี้ยงสัตว์หลายชนิด ต่อมาระยะหลัง ๆ ก็เลิกเลี้ยง
ไปบ้าง เพราะเราได้สัมผัสกับความโศรกเศร้า เมื่อสัตว์ที่เลี้ยงไว้ได้ตาย
ลงอย่างกระทันหัน จึงไม่อยากจะผูกพันกับสัตว์เลี้ยงชนิดไหนเพิ่มอีก..



สองตัวนี้ชอบวิ่งไล่จับกันนอกบ้าน


เจ้าตัวเล็กแสนซน.. ชอบเล่นกับมอเตอร์ไซค์



เคยได้ยินพระท่านหนึ่งบอกว่า ความรู้สึกที่มีต่อสัตว์เลี้ยงนั้น อย่าให้ถึง
ขั้นรักและผูกพันเลย เพราะจะทำให้เกิดทุกข์ เรามีเมตตากับสัตว์ทุก ๆ
ตัวบนโลกอย่างเท่าเทียมกันก็พอแล้ว เพราะเมื่อเลี้ยงก็จะเกิดความรัก
และผูกพัน ไม่มีวันหรอกที่จะไม่พรากจากสิ่งที่รัก..เพราะการจากพราก
ต้องเกิดขึ้น ไม่วันใดก็วันหนึ่งอย่างแน่นอน และ เมื่อพลัดพรากจากสิ่ง
ที่รัก ย่อมเกิดทุกข์เป็นธรรมดา.
.
.

แต่เลี้ยงแล้วก็รักคะ

...ดอกฝิ่น//..

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น