วันศุกร์ที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

กอด..บำบัด


ในความมืดมิดฉันได้กลิ่นหอมของอากาศยามใกล้รุ่ง

ฟ้าเดือนกุมภาพันธ์... วันแรกของเดือนแห่งความรัก ใกล้ถึงวันวาเลนไทน์
คนที่มีความรักอยู่ในหัวใจ ก็มักจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันถ้วนหน้า แม้จะมีบาง
เสียงคัดค้านว่า.. ไม่ใช่เทศกาลของบ้านเรา แต่การจะทำให้วันหนึ่ง... เป็น
วันแห่งความสุข ก็ไม่เห็นเป็นไร จริงไหมคะ..



 
กอดกันให้ได้รู้ว่า โลกนี้ยังมีคนน่ารัก....
คนที่อยากทำอะไรอีกหลายอย่าง แต่ไม่ได้ทำ... เดินย่ำลงไป
ในผืนทราย เท้าจมหายไปกับความนุ่ม สัมผัสกับความเนียน...
ละเอียด จนถึงริมทะเล...
.
.
.
 
 
มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา ค้นพบอานุภาพของการโอบกอด
และลูบไล้สัมผัสว่า..ช่วยบันดาลให้ระดับของฮีโมโกลบิน ซึ่งเป็นโปรตีน
ชนิดหนึ่ง ที่อยู่ในเม็ดเลือดแดง ของสัตว์ที่มีกระดูกสันหลัง ทำหน้าที่ลำ
เลียงออกซิเจน ไปให้แก่เซลล์ของเนื้อเยื่อในเลือด ของอีกคนหนึ่งเพิ่ม
พูนขึ้นได้ เป็นเหตุให้โลหิตอิ่มด้วยออกซิเจน
 
 
อานุภาพของการโอบกอด..จะช่วยให้อาการของโรคภัยไข้เจ็บต่าง ๆ ทุเลา
ลง เพราะการสัมผัสดังกล่าว ช่วยให้เลือดลมของมนุษย์เราไหลเวียนดีขึ้น
 
 
นักวิทยาศาสตร์มหาวิทยาลัยในฝรั่งเศส เคยศึกษาพบว่า อิทธิพลของ
การโอบกอด และจับต้องสัมผัส มีผลช่วยให้ผ่อนคลายความเครียดที่มี
อยู่สูงลดต่ำลง อีกทั้งยังช่วยบำรุงภูมิคุ้มโรคให้แข็งแรงขึ้น และยังช่วย
ป้องกันไม่ให้ความรู้สึกซึมเศร้าเข้ามามีบทบาทในชีวิต
 
 
โรงพยาบาลหลายแห่งในสหรัฐฯ เลือกทำการรักษาคนไข้ที่ป่วยด้วยโรค
เรื้อรังด้วยวิธี สัมผัสบำบัด โดยการใช้ฝ่ามือบีบนวดตัวคนไข้ นานประมาณ
ครึ่งชั่วโมง นั่นเป็นเพราะเขามีความมั่นใจว่า..การกระทำเช่นนั้นจะช่วยทำ
 ให้สุขภาพร่างกาย และจิตใจของคนไข้หายเป็นปกติได้ในเร็ววัน.
 
.
.
.
 
ถ้าคนเราใจเเข็งอย่างน้ำแข็ง โลกคงไร้แล้งความรักและน้ำตา
ลมเย็นจากท้องทะเลโบยใส่หน้า กอดฉันแน่นอีกนิด.....
 
....ดอกฝิ่น//..
 
 
 



 ขอบคุณ....  youtube.com
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต
ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนที่แวะมาเยี่ยมชม
 
 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น