วันพฤหัสบดีที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2556

นางสุปปิยา อุเบสิกา

เชื่อหรือไม่ว่า...

"ศรัทธา" ทำให้มนุษย์สามารถทำหลายสิ่ง
หลายอย่างที่เหลือเชื่อได้อย่างไม่น่าเชื่อ...


เคยรู้สึกแปลกใจ..และทึ่งในความงาม อันน่ามหัสศจรรย์ของ
สิ่งก่อสร้าง ที่มนุษย์ในสมัยโบราณสร้างขึ้นมา ทั้ง ๆ ที่เครื่อง
ไม้เครื่องมือในยุคนั้นแทบจะไม่มี


เคยสงสัยว่า.. เพราะเหตุใด มนุษย์ตัวเล็ก ๆ จึงสามารถแกะ
สลักภูผาที่ใหญ่มหึมา เป็นรูปเคารพได้สำเร็จ


หรือไม่เข้าใจว่า... คนสมัยก่อนสร้างพีระมิดได้อย่างไร

  - - -  เข้าเรื่องกันค่ะ  - - -

วันนี้วันพระ แรม 8 ค่ำ เดือน 9 ที่ 29 เดือนสิงหา พ.ศ. 2556
บทความวันนี้ เป็นเรื่องเล่า ของ นางสุปปิยาอุเบสิกา ผู้มีสัจจะ
และศรัทธาอันยิ่งใหญ่

นางสุปปิยา
 
ครั้งพุทธกาล มีสตรีนางหนึ่งนามว่า สุปปิยา เธอได้ชื่อว่าเป็นผู้มีศรัทธา
อันยิ่งใหญ่ และมีสัจจะที่น่าชื่นชม แม้เธอจะไม่ได้สร้างสิ่งก่อสร้างใหญ่
โตให้โลกประจักษ์ ทว่าศรัทธาอันสูงส่งที่เธอมี ทำให้เธอตัดสินใจทำใน
สิ่งที่คนทั่วไปไม่กล้าทำ  และคงไม่มีใครทำมาก่อน


นางสุปปิยาผู้นี้มีสามีชื่อ สุปปิยะ ทั้งสองคนเป็นชาวเมืองพาราณณีสอง
สามีภรรยาคู่นี้ มีความเลื่อมใส ศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างแรงกล้า
หนึ่งในกิจวัตรประจำวันของทั้งสอง คือ การเดินทางไปถวายภัตตาหาร
แด่ภิกษุสงฆ์ตามวัดวาอารามต่าง ๆ


วันหนึ่งถือเป็นคราวโชคดีของสามีภรรยา เมื่อพระพุทธองค์เสด็จมาแสดง
พระธรรมเทศสนาโปรดชาวพาราณณี และเพียงครั้งแรกที่นางสุปปิยาได้
ฟังธรรมจากพระโอษฐ์... นางก็บรรลุโสดาบันทันที


จะเป็นด้วยความปรารถนานับแต่อดีตชาติ นานนับแสนกัป ที่นางปรารถนา
จะสร้างกุศลกรรม ให้พระศาสนาได้มากที่สุด  หรือความมุ่งมั่นตั้งใจในชาติ
ปัจจุบันก็สุดจะเดา จึงทำให้นาง สุปปิยา มีจิตเมตตาภิกษุผู้อาพาธ คอยไต่
ถามทุกข์ สุขและอาการอาพาธของภิกษุในทุก ๆ วัด เพื่อหาทางช่วยเหลือ
เยียวยาอยู่เสมอ


ครั้งหนึ่งนางสุปปิยาได้ทราบว่า มีภิกษุรูปหนึ่งอาพาธจากการดื่มยาถ่าย
และต้องการฉัน "น้ำต้มเนื้อ" เพื่อบำรุงกำลัง เมื่อเห็นว่าไม่เกินกำลังแต่
อย่างใด นางจึงตกปากรับคำภิกษุรูปนั้น เป็นมั่น เป็นเหมาะว่า "ลูกจะนำ
มาถวายพระคุณเจ้าในเช้าวันพรุ่งนี้" พูดจบนางก็รีบมอบหมายให้สาวใช้
ไปหาซื้อเนื้อที่ตลาดทันที


วันนั้นแม้หญิงสาวใช้จะเพียรหาเนื้อจนทั่ว แต่ก็ไม่มีร้านไหน มีเนื้อขาย
เลย เพราะเหตุว่าเป็นวันห้ามฆ่าสัตว์ตัดชีวิต หญิงรับใช้จึงกลับมาแจ้ง
นางสุปปิยา และอาสาจะไปหาซื้อให้อีกครั้ง ในเช้าวันรุ่งขึ้น


นางสุปปิยาคิดใคร่ครวญกลัวไม่ทันกาลหากต้องรอ "เนื้อ" จนเวลาเช้า
เพราะกว่าจะเตรียมการทุกอย่างเสร็จ นางก็คงนำน้ำเนื้อต้มไปถวายไม่
ทัน อย่างที่ได้รับปากไว้อย่างแน่นอน และหากเป็นเช่นนั้นจริง อาการ
อาพาธของภิกษุรูปนั้นก็อาจกำเริบมากขึ้นไปอีก สร้างความทรมานไม่
รู้จบสิ้น.. ก่อเป็นบาปกรรมได้


เมื่อมองไม่เห็นทางอื่นที่จะได้เนื้อมา นางสุปปิยา จึงกลับเข้าไปในห้อง
ก่อนจะกลั้นใจใช้มีด แล่เนื้อที่ขาขวาออกมาหนึ่งชิ้น และยื่นให้หญิงรับ
ใช้นำไปปรุงอาหาร เมื่อทุกอย่างแล้วเสร็จ นางสุปปิยาจึงวานให้นาย
สุปปิยะผู้เป็นสามีนำน้ำเนื้อต้มไปถวายภิกษุอาพาธในเช้านั้นแทนนาง
เพราะตัวนางเองเกิดป่วยกะทันหัน


พระพุทธองค์ทรงทราบ ถึงเหตุแห่งศรัทธานั้น เช้าวันนั้นต่อมา พระองค์
และพระสาวกจึงออกบิณฑบาตผ่านหน้าบ้านสองสามีภรรยา เมื่อเห็นดัง
นั้น นายสุปปิยะจึงถือเป็นโอกาสอันดียิ่ง ที่จะนิมนต์พระพุทธองค์ และ
พระสาวกขึ้นรับภัตตาหารบนเรือน ครั้งนั้นแม้นายสุปปิยะจะแจ้งว่า นาง
สุปปิยาป่วยนอนพักอยู่ในห้อง แต่พระพุทธองค์ก็ยังคงตรัสเรียกให้นาง
ออกมาอยู่หลายครั้ง


วินาทีนั้นเอง ได้เกิดอัศจรรย์ขึ้นที่ขาข้างขวาของนาง.. เนื้อที่หายไป
เริ่มเติมเต็มขึ้นมา ผิวหนังบริเวณที่นางตัดเนื้อออกไปกลับสมานเรียบ
ดังเดิม หนำซ้ำนางยังมีผิวพรรณผ่องใส ยิ่งกว่าเก่าเสียอีก


นางสุปปิยา สามารถก้าวเดินออกจากห้องได้เป็นปกติ และคลานเข้ามา
กราบพระพุทธองค์ด้วยความปลาบปลื้มยินดียิ่งนัก


เมื่อพระพุทธองค์ตรัสถามถึงสาเหตุ ของอาการไข้ นางสุปปิยาจึงเล่า
เหตุการณ์ทั้งหมดถวายโดยไม่ปิดบัง สร้างความตื่นตะลึงให้ทุกคน ณ
ที่นั้น และด้วยอานุภาพแห่งศรัทธานี้ พระพุทธองค์ได้ทรงยกย่องว่า..


นางสุปปิยา เป็นอุบาสิกาผู้เป็นเลิศ กว่าอุบาสิกาทั้งปวง ในการเป็น
อุปัฏฐายิกาภิกษุที่อาพาธ


ต่อมาภายหลังพระพุทธองค์ มีรับสั่งให้มีการประชุมสงฆ์ และได้สอบ
ถามความจากภิกษุอาพาธรูปนั้นจนทราบว่า "ท่านรับฉันน้ำเนื้อมนุษย์
ต้มจริง ๆ " พระพุทธองค์ทรงติติง พร้อมกับชี้แจงว่า เป็นเรื่องไม่น่า
เลื่อมใสศรัทธาแก่พุทธศาสนิกชนเป็นอย่างยิ่ง ทั้งแต่นี้และต่อไปใน
ภายภาคหน้า


ด้วยเหตุนี้จึงเกิด พุทธบัญญัติห้ามฉันเนื้อมนุษย์ ตามด้วยเนื้อสัตว์ 9
ชนิดได้แก่ ช้าง ม้า สุนัข งู สิงโต เสือโคร่ง เสือเหลือง เสือดาว และ
 หมี นับแต่นั้นมา




ลาวดวงเดือน


ขอบคุณ : youtube.com / ภาพจาก : Interner 
ข้อมูลจากห้องหนังสือ / ขอบคุณทุกคนที่แวะมาเยี่ยมชมค่ะ

 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น